Operacyjne i analityczne bazy danych – czym się różnią?

by Autor Gościnny
0 komentarz

Relacyjne bazy danych istnieją od ponad 40 lat. Ten najbardziej rozpowszechniony na świecie typ baz danych niezbędnych w naszym codziennym życiu rozkręcił branżę wartą miliony dolarów. Jest bardzo prawdopodobne, że korzystasz z relacyjnej bazy danych za każdym razem, kiedy robisz zakupy przez internet lub w lokalnym sklepie, układasz plan podróży lub wypożyczasz książki. (…)

Rodzaje baz danych

Co to jest baza danych? Jak zapewne wiesz, baza danych to zorganizowana kolekcja danych wykorzystywanych do modelowania niektórych typów organizacji lub ich procesów. Nie ma znaczenia, czy do zbierania i przechowywania danych używasz papieru, czy aplikacji komputerowej. Jeśli tylko zbierasz dane w zorganizowany sposób i w konkretnym celu, masz bazę danych. (…)

Istnieją dwa rodzaje baz danych: operacyjne i analityczne.

Operacyjne bazy danych są kręgosłupem wielu firm, organizacji oraz instytucji na całym świecie. Ten rodzaj bazy danych jest wykorzystywany głównie do przetwarzania transakcji internetowych (OLTP) w sytuacjach, kiedy istnieje potrzeba zbierania, modyfikacji i utrzymania danych każdego dnia. Dane przechowywane w operacyjnej bazie danych są dynamiczne, co znaczy, że wciąż się zmieniają i zawsze odzwierciedlają aktualne informacje. Organizacje takie jak sklepy, wytwórnie i wydawnictwa korzystają z operacyjnych baz danych, ponieważ ich dane ciągle się zmieniają.

Analityczne bazy danych są głównie wykorzystywane przy analitycznym przetwarzaniu online (OLAP) w sytuacjach, kiedy istnieje potrzeba przechowywania i śledzenia danych historycznych i zależnych od czasu. Analityczna baza danych jest cennym atutem, jeśli potrzebujemy prześledzić trendy, przejrzeć dane statystyczne z długiego zakresu czasu oraz stworzyć taktyczne lub strategiczne projekcje biznesowe. Ten typ bazy danych przechowuje dane statyczne, co oznacza, że dane te nie zmieniają się nigdy (lub bardzo rzadko). Informacje zebrane w analitycznej bazie danych pokazują dane dotyczące konkretnego momentu w czasie.

Laboratoria chemiczne, firmy geologiczne oraz agencje marketingowe zajmujące się analizą to przykłady firm, które mogą wykorzystywać analityczne bazy danych. Analityczne bazy danych często wykorzystują dane z baz operacyjnych jako główne źródło, mogą więc istnieć między nimi powiązania. Jednakże operacyjne i analityczne bazy danych spełniają bardzo specyficzne potrzeby w zakresie przetwarzania danych, a tworzenie ich struktur wymaga radykalnie odmiennych metodologii projektowych. (…)

Model relacyjnych baz danych

Relacyjna baza danych powstała w 1969 roku i jest wciąż jednym z najszerzej wykorzystywanych modeli w zarządzaniu danymi. Ojcem modelu relacyjnego jest dr Edgar F. Codd, który w późnych latach 60. pracował jako naukowiec w IBM i szukał nowych sposobów na radzenie sobie z dużymi ilościami danych. Jego niezadowolenie z ówczesnych modeli baz danych doprowadziło go do rozważań na temat wykorzystania dyscyplin i struktur matematycznych do rozwiązania niezliczonych problemów, które napotykał. Jako zawodowy matematyk mocno wierzył, że może wykorzystać określone gałęzie matematyki do rozwiązania problemów takich jak zbędne dane, ich słaba integralność oraz zbytnia zależność struktur baz danych od ich fizycznej implementacji.

Dr Codd oficjalnie przedstawił nowy model relacyjny w swojej książce zatytułowanej A Relational Model of Data for Large Shared Databanks1 w czerwcu 1970 roku. Swój nowy model oparł na dwóch gałęziach matematyki — teorii zbiorów i logice predykatów pierwszego rzędu. Sama nazwa modelu pochodzi od terminu relacja, który jest częścią teorii zbiorów. Szeroko rozpowszechniona błędna koncepcja głosi, że model relacyjny zapożyczył swoją nazwę od powiązań pomiędzy tabelami relacyjnej bazy danych.

Relacyjna baza danych przechowuje dane w relacjach, które są przez użytkowników postrzegane jako tabele. Każda relacja składa się z krotek, zwanych rekordami, oraz atrybutów, zwanych polami. (…) Fizyczny układ rekordów lub pól jest zupełnie niematerialny, a każdy rekord w tabeli jest możliwy do zidentyfikowania poprzez pole zawierające unikatową wartość. To są dwie cechy charakterystyczne relacyjnej bazy danych, które pozwalają, by dane istniały niezależnie od sposobu ich fizycznego przechowywania w komputerze. W związku z tym, by wydobyć dane, użytkownik nie musi znać fizycznej lokalizacji rekordu. Różni się to zupełnie od modeli hierarchicznych oraz sieciowych, w których znajomość struktur była niezbędna do wydobycia danych z bazy.

Model relacyjny kategoryzuje zależności na „jeden do jednego”, „jeden do wielu” oraz „wiele do wielu”. (…) Zależność pomiędzy parą tabel jest bezwzględnie ustalona przez pasujące wartości wspólnego pola. (…) O ile użytkownik zna się na zależnościach występujących pomiędzy tabelami w bazie danych, może mieć dostęp do danych na niemal nieskończoną ilość sposobów. Może wydobywać dane z tabel, które są ze sobą powiązane bezpośrednio oraz pośrednio.

 

projbd Fragment pochodzi z książki „Projektowanie baz danych dla każdego. Przewodnik krok po kroku
Michaela J. Hernandez.

Zapisz

You may also like